Panna Maliczewska (1969)

Panna Maliczewska, naiwna 19-latka, może niezbyt mądra, ale wrażliwa i ambitna, obdarzona przez naturę urodą i zalążkiem talentu, mieszka kątem w ponurej izbie będącej skrzyżowaniem pralni, suszarni i sypialni dla biedaków. Rzekomo dobroduszna gospodyni Żelazna popycha niewypłacalną lokatorkę w ramiona Dauma, dość zamożnego mecenasa. Stefka, choć początkowo gwałtownie protestuje, zostaje jego utrzymanką.
Ma wiele długów do spłacenia i jedno wielkie marzenie - dostać prawdziwą rolę, trafić na afisz. Z determinacją poszukuje człowieka, który poszedłby do dyrektora teatru i wstawił się za nią. Nie czyni tego Daum, który wstydzi się związku z metresą, w dodatku z dziewczyną "z nizin", ani jego kolega po fachu Bogucki, młodszy, przystojny i czarujący, który zwodzi panną Maliczewską słodkimi obietnicami, by osiągnąć swój cel. Stefcia naiwnie wierzy, że ktoś kiedyś ją pokocha "uczciwie, normalnie, bez oszustw", będzie pokazywał się z nią na mieście pod rękę w biały dzień, nie po ciemku, cichaczem, w zamkniętym powozie. Takim szczerym i czystym uczuciem darzy ją Filo, niebawem maturzysta, który po skończeniu prawa jest gotów się z nią ożenić, pomimo spodziewanych protestów rodziców. Filo naprawdę nazywa się Gustaw Daum. Jego ojciec, porażony wieścią o platonicznym związku syna z panną Maliczewską, zrywa z kochanką. Miejsce starego Dauma skwapliwie zajmuje Bogucki, w jednej chwili zmieniając się z uroczego uwodziciela w bezwzględnego właściciela, który płaci rachunki i w zamian wymaga uległości we wszystkim. Historia się powtarza. [PAT]

Sam zobaczysz, czym powinna być Maliczewska: kwiatem, gwiazdką, słońcem, dzieckiem... A przede wszystkim prawdą i szczerością” – pisała Autorka do Józefa Kotarbińskiego, dyrektora sceny krakowskiej. „Panna Maliczewska” została po raz pierwszy wystawiona w teatrze lwowskim w 1910 r. Choć rzeczywistość społeczna i obyczajowość zmieniły się od tamtego czasu radykalnie, nie zmienione pozostały pewne zjawiska: podwójna moralność, mechanizm robienia kariery dzięki protekcji i układom, zdeterminowanie ludzkiej świadomości przez pieniądze i pozycję zawodową czy towarzyską. Czas nie załatwi też walorów scenicznych sztuki, napisanej z dramaturgicznym wyczuciem przez zawodową aktorkę, i przede wszystkim - psychologicznej prawdy postaci. Dotyczy to nie tylko głównej bohaterki, młodej statystki teatralnej, która przy pomocy protektorów chce zrobić karierę i wyrwać się z nędzy, lecz także osób z jej otoczenia, bowiem degrengolada moralna Stefci Maliczewskiej staje się źródłem również ich autentycznych dramatów.



Autor sztuki: Gabriela Zapolska
Tytuł oryginalny: „Panna Maliczewska”
Produkcja: 1969
Premiera TV: 6 październik 1969

Reżyseria:


Muzyka:
brak informacji


Obsada:
Panna Maliczewska

Daum

Filo

Żelazna

Michasiowa

Daumowa

Hiszowska

Bogucki

Sekwestrator

Edek

Kolega

Kolega

Kolega



Notatki:
W 1970 roku pani Ryszarda Hanin otrzymała Złoty Ekran (przyznawany przez pismo "Ekran") za rolę Michasiowej zagraną w tym spektaklu.



IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


02.181206

(POL) polski,


— BRAK DODATKOWYCH ILUSTRACJI —

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz